8. evində yaşayan yad birinə həqiqətən öz evindəymiş kimi hiss etdirən insandır bir az da.

sizə danışacam bibimin yoldaşından. az qala 1 ildir onlarda qalıram sumqayıta gedib-gəlmək yorduğu üçün. mən heç evdəkilərdən belə xoş rəftar görməmişəm.

bir dəfə səhər gec durmuşam işə gecikirəm, o da yemək yeyir. dəvət elədi, dedim ki, gecikirəm. mən ayaqqabımı geyinənə kimi 2 dəqiqədə yumurta da bişirdi, süd də qızdırdı, çörək də isitdi o kobudluğunda adam. mən isə çox böyük məmnuniyyətlə işə gecikdim.
üzünə baxanda duruşundan, əndamından, yekə qarnından tipik türk kişiliyi yağır. heç özünə əziyyət edən də deyil. hər şeyi ona-buna tapşıran tipi var. deməzsən ki, bu adam yerindən durub mənə səhər yeməyi hazırlaya.

o gün də yenə yemək yeyirik, mənə bir əhvalat danışdı, sonra da əlavə elədi ki, sən də gecələr acsan durub nəsə hazırlamaqdan narahat olma. səs olsa da narahat olma. istədiyini bişir ye saata baxmadan. ürəyim birtəhər olmuşdu. sevinib, həm də kövrəlmişdim.

evdə mənə 1 otaq ayırıblar, bir də görürəm gecələr gəlir yoxlayır, üstüm açıqdırsa örtür, saçıma sığal çəkir. hələ bir öpür də. oluram pambıq.

dəyər görmək qəşəngdir. gördüyün dəyərin qarşılığını vermək isə lap qəşəngdir. amma mən ikincini həmişə bacarmıram.